Według przepisów prawa, a dokładnie § 8 ust. 1 rozporządzenie w sprawie kas rejestrujących wymienia elementy jakie muszą znaleźć się na paragonie fiskalnym. Jednym z ważniejszych elementów jest nazewnictwo.
Między innymi paragon fiskalny powinien zawierać nazwę towaru. Oczywiście nazwa ta powinna być ujęta w taki sposób, aby pozwalała ona na jasną i jednoznaczną identyfikację danego produktu – § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.
Nie ma z góry określonych formatów i formuł, jakimi należy kierować się przy wybieraniu nazw danych towarów. Jednakże organy podatkowe i sądy administracyjne naprowadzają podatników, w jaki sposób mają stosować prawidłowe nazewnictwo.
W związku z powyższym nazwa produktu musi być skonstruowana w taki sposób, aby była jasna do odczytana przez nabywcę, sprzedawcę oraz organy podatkowe. Nabywca musi także wiedzieć jaki towar dokładnie zakupił oraz sam sprzedawca musi w razie reklamacji i zwrotów wiedzieć, jaki towar z jego asortymentu został zakupiony i musi wrócić na stan magazynu. Dodatkowo będzie to potrzebne do podporządkowania danej usługi pod odpowiednią stawkę VAT.
Podatnik nie może stosować ogólnego nazewnictwa do towarów, np.:
- „warzywa” ,
- „owoce”.
Jest to tylko grupa danych towarów, do którego podporządkowany jest dany towar. Jednakże sam towar powinien być określony bardziej szczegółowo na podstawie ww. grupy, jako np. jabłko, gruszka, pomidor, ogórek itd.
Nie można również stosować łączonego nazewnictwa produktów, np.:
- „sok z owoców i warzyw” -nie określa to jednoznacznie o jaki sok chodzi, czy o sok z owoców, czy z warzyw,
- „suszarka/lokówka” – również nie określa to dokładnie produktu o jaki chodzi, czy była to suszarka, czy lokówka.
W związku z powyższym wszelkie nazewnictwa powinny być tworzone jednoznacznie i powinny być podzielone na najmniejsze i najbliższe grupy. Nazwy muszą tyczyć się stricte danego produktu, a nie jego grupy.
