Pojęcie importu i eksportu jest ogólnie znane. Problem może jednak sprawić fakt rozliczenia tych transakcji w konkretnych deklaracjach.
W jakich deklaracjach należy rozliczyć ww. transakcje?
Przy pojęciu eksportu usług, to my świadczymy usługę dla zagranicznego kontrahenta i w tym wypadku nie musimy wykazywać podatku należnego w naszym kraju. To nabywca ma obowiązek wykazania danego podatku zgodnie z miejscem świadczenia.
Jednakże zobowiązani jesteśmy do wykazania eksportu usług w deklaracji VAT w pozycji 11. Dodatkowo możemy mieć obowiązek wykazania go także w pozycji 12, w zależności od tego czy eksport usług dotyczy kontrahenta z kraju UE, czy spoza krajów UE i czy miejsce świadczenia jest ustalone zgodnie z art. 28b ustawy o VAT.
Dodatkowo wartość z pozycji 12 musi znaleźć się podsumowującej deklaracji VAT UE. Wartość należy wykazać w części E z podzielnością na poszczególnych kontrahentów.
Natomiast przy imporcie usług, to zagraniczny kontrahent świadczy usługę dla nas i nie ujmuje on naliczonego podatku VAT. My jako nabywcy jesteśmy zmuszeni do rozliczenia naliczonego podatku VAT.
Na początek: Mamy obowiązek wykazania danej transakcji w deklaracji VAT po stronie należnego podatku VAT. W pozycji 27 znajdzie się podstawa opodatkowania, a w pozycji 28 podatek VAT.
Dodatkowo w pozycji 29 i 30 wykazany zostaje import usług, jeżeli kontrahent jest spoza krajów UE i miejsce świadczenia ustalane jest zgodnie z art 28b ustawy o VAT.
Następnie: po stronie podatku naliczonego należy wykazać nabycie usług, a dokładniej w pozycji „Nabycie towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych” lub w pozycji „Nabycie towarów i usług pozostałych”.
Nie wykazujemy nabycia usług w deklaracji podsumowującej VAT UE.
